maandag 14 januari 2008

Isamu Noguchi

Isamu Noguchi(野口 勇, Noguchi Isamu) (Los Angeles, 17 november 1904 - New York City, 30 december 1988) was een Amerikaanse/Japanse kunstenaar en architect van landschappen.

Noguchi was de zoon van de Japanse dichter Yone Noguchi. In het Kröller-Müller museum staat een beeld van hem genaamd the Cry.

Noguchi wist op onnavolgbare wijze het Amerikaanse modernisme met de Japanse traditionele kunstnijverheid te vermengen in zowel zijn binnenhuis- en landschapsarchitectuur en decors, als in zijn autonome beelden. Hij zag zichzelf als artistieke schakel tussen oost en west en balanceerde gedurende zijn lange carrière op de grens van kunst en design; het figuratieve en abstracte; het organische en het geometrische.

Vanaf 1932 ontwikkelde Noguchi abstracte meubels voor prestigieuze fabrikanten als Knoll Associates en Herman Miller die de ‘Coffee Table’ uit 1944 decennia lang produceerde. Van al zijn industriële ontwerpen is hij bij het grote publiek wereldwijd bekend geworden met zijn papieren lichtsculpturen ‘Akari’, die hij in de jaren vijftig en zestig ontwikkelde in opdracht van de Japanse stad Gifu.

Als landschapsarchitect richtte Noguchi een groot aantal openbare ruimtes in zoals speelvelden, parken en tuinen. In de vijftiger jaren legde hij de tuinen aan voor de Keio University in Tokyo, het Lever House in New York en voor het hoofdkantoor van UNESCO in Parijs. De twee belangrijkste projecten uit de jaren zestig bestaan uit de beeldentuin van het National Museum in Jeruzalem en de tuinen rondom de het gebouw van de Connecticut General Life Insurance. Het oeuvre van Isamu Noguci reflecteert zijn fascinatie voor de beperkingen en mogelijkheden van constructies in het natuurlijke landschap. Ook vind hij rust en bewustwording erg belangrijk, en ook dat laat hij zien in zijn tuinen.
Zelf is mijn favoriet de UNESCO tuin in Parijs. Hoewel dit werk is gebaseerd op een traditionele Japanse zen tuin, heeft het een aantal belangrijke verschillen.
- De tuin is in één oogopslag te overzien. Een Japanse tuin heeft als filosofie dat het beetje bij beetje ontdekt moet worden.
- Het Japanse volk dat de tuin bezocht, vond het erg schokkend dat er asfalt was gebruikt.
Verder heeft het werk overeenkomsten. De bezoeker kan genieten van de veranderingen van de seizoenen en deze van dichtbij meemaken. Ook moet het werk elke dag onderhouden worden, zodat men bewust bezig is met de natuur.

Geen opmerkingen: